Ferie czas zacząć

Po miesiącu kolokwiów, seminariów, zaliczeń i egzaminów, po miesiącu dość jałowym kulturalnie (dwie książki nie-medyczne to niewiele...) za to wypełnionym ciągłym chichotem z G., rozmowami z H., obiadami i filozoficznymi dysputami z M., myśleniem o wszystkim i o niczym, marudzeniem i jojczeniem naokoło, i wreszcie wtłaczaniem do głowy załamków PQRST i szmerów sercowych, cytruliny i syntetazy karbamoilofosforanowej (I, bo II występuje w cytoplazmie i bierze udział w syntezie pirymidyny...), a przede wszystkim jądrowego rezonansu magnetycznego i promieniowania gamma (a wszystko z Joy Division lub She Wants Revenge w tle); a więc po tym całym miesiącu zamierzam przez najbliższe dwa tygodnie odpocząć. Z "Dziennikiem Złodzieja", z "Principles of Neurology" i "Atlasem neuroanatomicznym", z "Arizona Dream", z "Besieged" i "Trzema kolorami" a także z "Opowieściami z Narni" czytanymi na dobranoc mojej siostrze. Zapowiadają się interesujące ferie...

Póki co internet w domu działa, więc może nawet coś napiszę, jeśli będzie o czym. A na razie znikam, polecając na zakończenie "Dowód" Johna Maddena z Gwyneth Paltrow (do tej pory nie darzyłam jej sympatią, ale po tej roli diametralnie zmieniłam zdanie), Jackiem Gyllenhaalem (mniammm :> ) i Anthonym Hopkinsem (ojciec, matematyk, geniusz, schizofrenik... nie wiem jak udało mu się to wszystko połączyć w jednej roli). Matematyka w centrum fabuły a wokół niej relacje międzyludzkie, próby poradzenia sobie z przeszłością i legendą ojca, no i rzecz jasna nieśmiertelny wątek miłosny;) W ogóle nie wiem, skąd ktoś wymyślił, żeby porównywać ten film z "Pięknym umysłem", który dla mnie przynajmniej był zwykłym filmem biograficznym z pewnym elementem zaskoczenia. Jak dla mnie, "Dowód" bije "Piękny umysł" na głowę, aczkolwiek nie należy zapominać, że ja lubię popadać w skrajności.*
I tym miłym akcentem kończę na dziś :)
Do następnej notki!

P.S. W związku z czym, jeśli się komuś nie spodoba, proszę mnie nie winić. De gustibus... etc etc :P