" The sky is the limit"

Człowiek ma to do siebie, że lubi przekraczać granice swoich możliwości. Ten tydzień dał mi okazję do przetestowania moich. Bilans? 10 Red Bulli (to naprawdę działa!!), tyleż kaw, sińce pod oczami, próba wchłonięcia 350 stron skryptu (za kilka dni dowiem się czy udana) a w przerwach notowanie co ciekawszych haseł prowadzących zajęcia. No i nie mogę zapomnieć o dzisiejszych pytaniach "Kasia, ale nie będziesz mdlała?"

Nie lubię fizjologii, nie lubię kolokwiów, których sposób oceniania jest niejasny, podejrzany i niezrozumiały, nie lubię uczyć się na ostatnią chwilę, choć i tak zawsze to robię, nie lubię, kiedy widze ciemne plamy przed oczami a wiem, że nie mogę zemdleć.
Choć z drugiej strony tydzien, jak zwykle w przypadku Pchły - blondynki, zaliczał się do obfitujących w wydarzenia. Smsy G. na temat walorów estetycznych Ryana Philippe'a, Justina Chambersa i M.A. były niezwykle owocne (ustaliłyśmy, że Justin Chambers bije wszystkich na głowę, ale G. przyznała mi rację, że M.A. też nie można nic zarzucić :->). Podobnież plany wylądowania na toksykologii (Red Bull + wódka nie wróży dobrze...) oraz w psychiatryku (zaplanowałyśmy już nasze występy w rolach "Crazy Frog", pani Potrzeby i zmęczonego niedzwiedzia polarnego).

Wykładowcy także okazali się nieocenieni:
Profesor L. na temat energii z ATP: "trywialnie mówiąc, takie tycie".
Asystent a propos form odpowiedzi ustnej : " Wszystkie formy ekspozycji są dopuszczalne. Oczywiście z poszanowaniem godności osobistej naszej i kolegów" .
Pan X.. (historia medycyny - zdecydowanie najbarwniejsza postać spotkana przeze mnie na tych studiach. To nic, że plecie androny...): "To je która grupa?",
Przy okazji wyjaśniania terminu tzw. medycyny zewnętrznej : "Odbyt. Tam też coś można włożyć"
Nawiązanie do genezy zawodu chirurga: "Małpa coś tam potrafi wyjąć, jak coś wejdzie koleżance", "Zdarza się wśrod ludzi, że potrafią odrąbać sobie nogę jak bohater powieści "Chłopi""
A propos rozprzestrzeniania się kiły: "Zarazki kiły straciły swoją potęgę", "Całe tabuny kobiet. Musiały z czegoś żyć. żeby z czegoś żyć, musiały coś robić. W swej pracy twórczej i nawiązywaniu kontaktów stały się znakomitym przenośnikiem zarazków kiły".
Z cyklu "Co liczy się dla mężczyzn u kobiet": "Ma ładny front, ładny tył. To wystarczy"

S. również wspierał nas swoimi komentarzami:
A propos inteligencji Amerykanów i programu multimedialnego z fizjologii (hamerykańskiego rzecz jasna, z gadżetami i wytłumaczeniem zagadnień jak dla debili)": "To wynik ewolucji. Im inteligencja jest do niczego niepotrzebna. Oni mieli supermakety od zawsze"
Dyskusja z cyklu "Cechy charakterystyczne G. i Pchły":
Ja (z wyrzutem): Jak się Ciebie zapytałam, co się w moim przypadku rzuca oczy to nie powiedziałeś "ładne oczy" tylko "duża torebka" (co do torebki - dziś idę kupić małą;-) )
S.: No ale Kasiu, ładne oczy to oczywistość - o tym nawet nie ma sensu mówić.

Przeżyłam też ćwiczenia z biofizyki (kolejna specjalizacja odpadła - ortopedia. Badanie wytrzymałości mechanicznej kości przerosło moje możliwości. Poza tym, wymagało idiotycznych przeliczeń arytmetycznych, które między Bogiem a prawdą niczemu nie służyły). Ćwiczenia z biochemii okazały się również mało traumatyczne. Doktor tylko strasznie bał się komputera i programu do obliczeń kinetycznych reakcji ("Nie, co wy robicie?! Nie tak szybko! On zaraz zgłupieje! Zaraz się zawiesi! Nie! Prosze robić dokładnie tak, jak w instrukcji! Żadnego wolnomyślicielstwa!"). Udało się jednak zrobić konieczne obliczenia bez zawieszania programu i nawet sk0ńczyć zajęcia godzinę przed czasem :)

Gehenna chwilowo się skończyła. Liczę się z rozmową w cztery oczy z dr W. lub dr M. na temat fizjologii ogólnej (wszystko w ramach poprawy ww. kolokwium pisemnego). W tle majaczy fosforylacja oksydacyjna, reaktywne formy tlenu, układ krążenia w aspekcie biofizycznym oraz prawdziwy smaczek - neurofizjologia. Znikam więc, bo chwila relaksu przed nadchodzącym tygodniem się przyda...