Anatomia kampanii wrześniowej, part 1

Wrzesień ludziom kojarzy się z różnym rzeczami. Romantykom ze zbliżającą się jesienią, a co za tym idzie z nastrojem melancholijno-depresyjnym. Zmarzlakom z koniecznością zakładania kurtek, swetrów i ciepłych butów. Przedszkolakom oraz dzieciom i młodzieży w wieku do lat 19 z początkiem kieratu w instytucji zwanej szkołą. Rodzicom ów dzieci z wydatkami i stresem związanym z wyprawianiem pociech do szkoły. Właścicielom sklepów papierniczych z gwałtownym wzrostem obrotów. Studentom... No wlaśnie. Studentom. Z czym studentom kojarzy się wrzesień? Sprecyzujmy od razu - studentom medycyny I roku. Z A N A T O M I Ą. Co prawda niektórzy w plecy mają histologię, chemię albo łacinę, ale przyznajmy od razu - co to w ogóle są za przedmioty? Przedmiotem roku I jest anatomia. 8 skryptów o objętości wahającej się od 120 do 300 stron, zawierających w 30% nazwy łacińskie, w 30% pierdoły, które zapomina się tuż po egzaminie, w 30% opisy tego, co można równie dobrze zobaczyć w atlasie i 10% wiedzy użytecznej. Na egzaminie obowiązuje nas 120% wiadomości. Te dodatkowe 20% to informacje z wykładów na których albo się spało, albo gadało, albo grało w państwa-miasta albo, ewentualnie, jesli miało się dobry dzień słuchało piąte przez dziesiąte i robiło szczątkowe notatki.
27 czerwca 2005 roku był dniem pamiętnym podwójnie. Po pierwsze, dzięki egzaminowi, który wyglądał zupełnie inaczej niż wyglądać miał (mieliśmy 7 kolokwiów i miały one nas przygotować do egzaminu - podobnego do kolokwiów, tyle, że z calości materiału. Ale jak widać tylko krowa zdania nie zmienia i jedynymi podobieństwami było to, że do wyboru było 5 odpowiedzi i że na jedno pytanie była 1 minuta. W szzczegóły wnikac nie będę, grunt, że forma pytań i odpowiedzi różniła się diametralnie od tego, czego się spodziewaliśmy.) No i po drugie, dzięki imprezie na moim starym mieszkaniu, gdzie schlaliśmy się niemiłosiernie.

Obecnie 8/12 grupy żyje kolejną datą. 20 WRZESNIA 2005 roku. I tu przechodzimy do meritum dzisiejszego posta. Jako postronny (choć nie do końca, bo w całym przedsięwzięciu biorę mimo wszystko udział) obserwator mam okazję obserwować zachowania ludzkie w obliczu stresu. I tak:
Część osób wyraża swoje emocje poprzez opisy gg. Niektóre lekko schizofreniczne:
"20.09 pierwszy przystanek do Meksyku", "W innym wymiarze: przyśrodkowo-bocznym...", inne dołujące: "You can never plan the future by the past"

Część po pijaku zaczyna snuć czarne wizje i planować scenariusze jak z najgorszego horroru, widząc zamiast wpisu na drugi rok egzamin komisyjny lub w ogóle swoje odejście ze studiów.

Niektórzy przestali się do mnie odzywać i nie dają znaku życia.

No i jest vee:D. Kochana vee, która zachowuje się całkiem normalnie (jak na vee oczywiście :P). Którą zdarza mi się złapać na gg na jakies 15 minut (po tym mniej więcej czasie vee krzyczy "Idę się uczyć!"), którą łatwo zarazić moją blondynkowatą głupawką (czytaj: rżymy ze wszystkiego i z niczego) i która wysyła mi powalające, sprośne kawały:D (jak się zgodzi to zapodam przykłady:>)

Pozostała czwórka czyli D., S., T. i ja obijamy się. Choć w przypadku D. i mnie nie jest to całkowite leniuchowanie. D. zajęta właśnie jest pilnowaniem panów monterów w kuchni a ja powtarzam anatomię ośrodkowego ukladu nerwowego, bo co poniektórym wydaje się, że jestem w stanie coś wytłumaczyć.
I niewiadomo czemu obie na myśl 20.09 mamy lekkie migotanie przedsionków, choć przecież nie my ten egzamin będziemy pisać. Może dlatego, że anatomia ogólnie była trauamtycznym przeżyciem, może przez pamięć o prof. N. a może dlatego, że tu chodzi o grupę 12. NASZĄ grupę.. Przez cały boży rok spotykałam się z tymi 11 wariatami, razem się denerwowaliśmy przed embrio, razem psioczyliśmy na pana S., razem kpiliśmy z Piggy i Teresa, razem szliśmy do kina, razem opijaliśmy co ważniejsze wydarzenia, razem przeżywaliśmy praktyki wakacyjne i teraz kurde bele... razem będziemy przeżywać tę cholerna poprawkę.

A wszystkich nie-medyków prosi się o trzymanie kciuków 19. i 20. września. A sprobujcie tylko nie!

I na zakończenie podesłana mi przez D. piosenka dla wszystkich uczących się z Bochenka/skryptów:

"Uczę się ciebie na pamięć
niecierpliwymi palcami,
rozpaczliwie na pamięć
Szeroko zamkniętymi oczami
czytam zachłannie od nowa
Całego zdanie po zdaniu..."

PS Part 1 dlatego, że będzie part 2. Po 20. września:>