Wpatruję się tępo w kolejne rysunki, w kolejne opisy i w kolejne liczby, i analizuję kolejne ciągi zdarzeń prowadzące do rozkładu, do syntezy, do wchłonięcia, do wydzielenia, do wydalenia i czuję, że sama się rozkładam mentalnie, syntetyzując w mózgu zlepki zdań i rysunków, wchłaniając strona po stronie, schemat po schemacie opisy przygód Agentki Be Dwanaście czy też poczynania Hepatocyta Króla Wątroby. Przygotowuję się do ich wydzielenia dnia 26 czerwca 2006, mając przy tym nieodpartą chęć wydalenia ich natychmiast tu i teraz, co zresztą w pewnym sensie się dzieje, bo sam widok granatowego skryptu drażni mi area postrema i prowokuje wymioty, pozostawiające uczucie dotkliwej pustki w czaszce i przykrą zgagę palącą ośrodki kojarzeniowe i pamięciowe w mózgu. I jesli mi ktoś zaraz nie poda jakiegoś anty-konturkowego Aviomarinu, to ta umysłowa bulimia zdekortykuje mi mózg do reszty, co znaczy mniej więcej tyle, że stanę się uroczą roślinką rosnącą skromnie na trawniku przed domem. Magnolią, na ten przykład. Chociaż ona chyba nie jest zbyt skromna.