Między jedną herbatą a drugą starałam się zainteresować przemianą ornityny w putrescynę.Chwilę później uświadomiłam sobie, że w tym po prostu nie ma nic interesującego a moje zdolności poznawcze są już na wyczerpaniu i głupio je marnować na coś tak bezproduktywnego jak biochemia (choć właściwie i tak nie mam dla nich lepszego zastosowania).

Jedyne o czym marzę to wyrwać się z przeklętego Krakowa gdzieś, gdzieś bardzo daleko. Zostawić miejsca, przedmioty, ludzi. Szczególnie ludzi. Zadziwiających i denerwujących mnie z każdym dniem coraz bardziej (i okazuje się, że najmądrzejszą ze znanych mi osób jest ośmioletnia siostra - no kidding)

Jeśli dodać do tego zachwyt nad Billem Murrayem oraz fascynację umysłem X. to wyjdzie pełna charakterystyka mojego obecnego stanu. Ewentualnym dopełnienieniem mogłyby być "Cząstki elementarne" Houellebecqa, które wciąż za mną chodzą, choć ostatnie, najbardziej powalające zdanie ("Książka ta poświęcona jest człowiekowi") już dawno przeczytane.

There is something exciting about leaving everything behind.